در داستان های دینی آمده است هنگامی که خداوند کالبد انسان را از گل آفرید، روح را فرمان داد که به قالب جسم رود، اما روح آزاد و رها از اینکه در قید و بند جسد درآید و عمری را تا زمان مرگ در این همراهی دشوار و ناچار سر کند درتردید بود، تا اینکه خداوند به فرشته ای فرمان داد به درون جسد رود و نوای خوشی با نی لبک بنوازد. آنچنان این نغمه زیبا بود که روح سرگشته، مفتون و شیفته، سر از پا نشناخته به جسم درآمد و کالبد بی جان را جان بخشید.

تمامی دنیا از خردترین ذرات بنیادی تا جانداران تک سلولی، واز کلانترین تپ اخترها تا کوتوله های سفید و کهکشان ها با ریتم و ملودی ویژه ی خودشان رشد و تکامل و تلاشی می یابند.

موسیقی و حرکات موزون آنچنان در تار و پود طبیعت تنیده است که هرآنچه بشر در خلق ساز و آواز فراهم آورده نه فراتر یا فروتر که همگن با این همنوازی بی همتای هستی بر جان ها می نشیند.

دکتر دیپاک چوپرا می گوید«چگونه یک پزشک خواهد توانست بیماری سرطانی را درمان کند بی آنکه بداند او از چه رنگ گل ُرز یا چه گونه ای از مو سیقی لذت می برد»

در اینکه موسیقی با برانگیختن یا فرونشاندن احساس و اندیشه در شنونده اش، بر ذهن و جسمش اثرات ویژه ای می گذارد تردیدی نیست. این کنش و واکنش چه به اثرات آنی یک نوا وابسته باشد یا به بازخوانی خاطرات وابسته به آن نوای خاص در ذهن، بهرتقدیر در این یافته که موسیقی درمانی می تواند در درمان بسیاری از بیماری ها به کار آید، جای هیچگونه تردیدی نیست. این امر گستره ای از رقص و نوای جادودرمانگران یه قبیله ی آفریقایی تا موسیقی ملایم یک مطب دندانپزشکی در اروپا،که هر دو کارکردی آرام بخش برای ذهن و التیام بخش برای جسم دارند را شامل می شود.